Władysław Szulc


Władysław Szulc, znany w Polsce artysta i twórca, przyszedł na świat 16 kwietnia 1933 roku w Staszowie. Jego życie zakończyło się 25 marca 2021 roku w Sanoku. Przez lata swojej działalności, rozwijał dwie pasje: fotografię oraz malarstwo.

Jako fotograf i malarz, Szulc zyskał uznanie w środowisku artystycznym, a jego prace odzwierciedlają głębokie zrozumienie sztuki oraz emocje, które potrafił przelać na płótno i w obiektywie aparatu.

Życiorys

Artysta, którego dzieje sięgają Staszowa, gdzie się urodził. Jego rodzina ze strony ojca wywodziła się z polonizowanych Niemców, którzy zaczęli osiedlać się na Kujawach w połowie XIX wieku, podczas gdy dziadkowie ze strony matki brali aktywny udział w powstaniu styczniowym z 1863 roku.

Wszystko zaczęło się, gdy zdał maturę w Skarżysku-Kamiennej. W 1956 roku zdobył dyplom z konserwatorstwa oraz zabytkoznawstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po zakończeniu nauki związał się z craftem witrażowym oraz z pracą w zakładzie fotograficznym PKZ w Toruniu. Początkowo jego zainteresowanie koncentrowało się na fotografii. W 1960 roku wstąpił do Toruńskiego Towarzystwa Fotograficznego, a już rok później odbyła się jego pierwsza indywidualna wystawa fotografii.

W 1964 roku, namówiony przez Wojciecha Kurpika, przeniósł się wraz z rodziną do Sanoka. Jego rodzice przez krótki czas przed 1939 rokiem również mieszkali w Sanoku, gdzie ojciec artysty, Kazimierz Szulc, pełnił funkcję lekarza w 2 Pułku Strzelców Podhalańskich. W sumie przez 34 lata zarządzał pracownią fotograficzną w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, gdzie również jego żona znalazła zatrudnienie. Działał również w charakterze redaktora, współtworząc okładki czasopisma „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. W 1998 roku przeszedł na emeryturę.

Twórczość Szulca obejmowała zarówno fotografię, jak i malarstwo; od 1970 roku wprowadzał do swojej praktyki techniki wodne, takie jak akwarela i gwasz. Jego sztuka koncentrowała się głównie na pejzażach podsanockich, a w szczególności ucieleśniał w swoich dziełach drzewa oraz domy. Pierwsza wystawa indywidualna miała miejsce w 1962 roku w Toruniu. Artysta wystawiał swoje prace w Polsce oraz w Wielkiej Brytanii. Jego szóstą wystawę indywidualną zorganizowano w Krośnie w 1980 roku. Do chwili obecnej uczestniczył w 34 wystawach ogólnopolskich oraz 17 wojewódzkich, zdobywając łącznie 23 nagrody i wyróżnienia. W latach 1974, 1978 oraz od 1980 brał udział w „Sanockim Salonie Grudniowym” oraz w wystawach organizowanych w Miejskiej Bibliotece Publicznej i Biurze Wystaw Artystycznych w Sanoku. Obrazy artysty znalazły się w zbiorach muzeów w Sanoku, Krośnie oraz w prywatnych kolekcjach zarówno w Polsce, jak i za granicą. Od 2001 roku był dumnym członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików.

W Muzeum Budownictwa Ludowego zaangażował się w tworzenie struktur NSZZ „Solidarność”. W marcu 1981 roku uczestniczył jako przedstawiciel Muzeum w prezydium Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”. W tym trudnym okresie stanu wojennego zajmował się kolportażem wydawnictw podziemnych oraz pomagał osobom internowanym, które były hospitalizowane w Sanoku. W listopadzie 1992 roku był aresztowany, a następnie, w 1993 roku, ponownie zudemek, poddawany szykanom za sprawą SB, w ramach sprawy noszącej kryptonim „Skansen”. Po reaktywacji „Solidarności” objął nową funkcję przewodniczącego struktur związku w MBL.

Jako autor dwóch fotografii panoramicznych Sanoka, które znalazły się na okładce monografii „Sanok. Dzieje miasta” z 1995 roku, wpisał się w historię lokalnej kultury. Publikacja „Mojość”, która ukazała się w 2005 roku, stanowiła znakomite połączenie literackiego talentu Janusza Szubera oraz artystycznej wizji Władysława Szulca (ISBN 83-919470-8-4).

Emeryturę przeszedł w 1998 roku, a Instytut Pamięci Narodowej przyznał mu status pokrzywdzonego. Zmarł 25 marca 2021 roku, a jego prochy spoczęły 31 marca 2021 roku w kolumbarium na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Wcześniej pochowano tam również prochy jego żony, Wandy (1930-2019). Jego córka, Joanna Połdiak, pracuje jako nauczycielka języka niemieckiego w II Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku.

Wyróżnienia

W trakcie swojej kariery Władysław Szulc zdobył wiele wyróżnień, które podkreślają jego twórczość w fotografii oraz sztuce. Oto niektóre z nich:

  • Wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym „Ziemia Rzeszowska w 30-leciu PRL” (1974),
  • Wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym TTF i WDK w Rzeszowie z okazji Roku Ochrony Zabytków (1975),
  • Nagroda Miasta Sanoka II stopnia w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1997 za osiągnięcia w zakresie fotografii i plastyki (29 kwietnia 1998),
  • Nagroda wojewody krośnieńskiego w dziedzinie kultury (1998).

Odznaczenia

W ciągu swojej kariery, Władysław Szulc został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które podkreślają jego wkład w rozwój kultury i społeczeństwa. Oto najważniejsze z nich:

  • odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” przyznana w 1978 roku,
  • odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” otrzymana w 2013 roku,
  • odznaka „Zasłużony dla Sanoka”,
  • medal „Zasłużony dla NSZZ Solidarność”, przyznany w 2008 roku.

Przypisy

  1. Pozostaną w pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 13 (1520), s. 2, 02.04.2021 r.
  2. Zmarł Władysław Szulc (1933-2021). facebook.com, 26.03.2021 r. [dostęp 30.03.2021 r.]
  3. Pozostaną w pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 1, s. 2, 03.01.2020 r.
  4. Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 538, 2014 r. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  5. Władysław Szulc, Uzależniony od rzeczywistości (autobiografia), 2013 r.
  6. Tomasz Chomiszczak: 50x50 Władysław Szulc fotografia (Toruń – fotografie 1958-1962). Sanok: 2012 r., s. 6. ISBN 978-83-62960-06-4.
  7. Zasłużeni dla „Solidarności”. „Kurier Podkarpacki”. Nr 51/52, s. 29, 17.12.2008 r.
  8. Dorota Mękarska. Malarz ludzkiego istnienia. „Tygodnik Sanocki”. Nr 16, s. 4, 04.09.1991 r.
  9. Czesław Skrobała. Malując o zmierzchu. „Podkarpacie”. Nr 6, s. 12, 05.02.1981 r.
  10. Powstała Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 9, s. 1, 20–31.03.1981 r.
  11. Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995 r., s. 4. ISBN 83-86077-57-3.
  12. Jolanta Ziobro. Nagrody Miasta Sanoka AD 1997. „Tygodnik Sanocki”. Nr 19 (339), s. 1, 08.05.1998 r.
  13. Nagroda Miasta Sanoka. W: Franciszek Oberc: Sanok. Instytucje kultury. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1999 r., s. 124. ISBN 83-909787-3-3.
  14. Nagrody wojewody. „Tygodnik Sanocki”. Nr 25 (345), s. 2, 19.06.1998 r.
  15. Rozstrzygnięto Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny pn. „Ziemia Rzeszowska w 30-leciu PRL”. „Nowiny”. Nr 190, s. 4, 12.07.1974 r.
  16. Konkursy fotograficzne. „Nowiny”. Nr 165, s. 4, 28.07.1975 r.
  17. Wojciech Salwa. Międzynarodowa Konferencja Skansenowska w Sanoku w dniach 27–30 maja 1978. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. Nr 25, s. 7, 1979 r.
  18. Międzynarodowa konferencja skansenowska. „Nowiny”. Nr 121, s. 2, 29.05.1978 r.

Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":

Jesekiel Dawid Kirszenbaum | Janusz Sobczyk | Andrzej Dutkiewicz | Jadwiga Nowak

Oceń: Władysław Szulc

Średnia ocena:4.95 Liczba ocen:6