Józef Lech Gniewniak, urodzony 15 lipca 1922 roku w Staszowie, a zmarły 4 sierpnia 2000 roku w Międzylesiu, był wybitnym polskim księdzem rzymskokatolickim, który zaangażował się w duszpasterstwo środowisk akademickich.
W ciągu II wojny światowej aktywnie uczestniczył w działalności konspiracyjnej. W 1943 roku został aresztowany podczas łapanki i osadzony w więzieniu na Pawiaku, a następnie, w grupie innych więźniów, przewieziony do obozu Auschwitz, gdzie przebywał aż do września 1944 roku. Po tym czasie jego los związany był z obozem Sachsenhausen. Po wojnie rozpoczął naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie aktywnie uczestniczył w działaniach Bratniej Pomocy oraz pełnił funkcję prezesa Sodalicji Mariańskiej Akademików.
Józef Gniewniak dwukrotnie został aresztowany; w 1946 roku za organizację manifestacji upamiętniającej rocznicę Konstytucji 3 maja oraz trzy lata później za zaangażowanie w Solidarity. W 1949 roku przerwał naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim i podjął decyzję o wstąpieniu do warszawskiego seminarium duchownego. W grudniu 1952 roku, z rąk biskupa Zygmunta Choromańskiego, otrzymał święcenia kapłańskie.
W latach 1952–1957 ksiądz Gniewniak pracował w parafiach w Warszawie oraz Brwinowie, a od 1957 roku skupił się na pracy z młodzieżą w duszpasterstwie akademickim, organizując różne działania na warszawskiej Ochocie. Kolejnym jego etapem kariery była parafia w Międzylesiu, w której przez kilka lat pełnił funkcję kapelana Centrum Zdrowia Dziecka. W 1993 roku przeszedł na emeryturę, a jego życie zawodowe zamknęło się w historii społeczności, którym służył.
Po śmierci został pochowany na cmentarzu Bródnowskim, w kwaterze 6A, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w duszpasterstwie i edukacji młodzieży.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Krzysztof Warchałowski | Roman Bogusław SierońOceń: Józef Gniewniak